Hou jij ook van dieren? In Nederland worden veel huisdieren gehouden. We zijn er massaal dol op (nou ja, bijna iedereen dan) en sinds Covid nog meer. Gezelschapsdieren noemen we ze, niet voor niets.

Bijna 8 jaar geleden kwam Jumper in ons leven. Onze vorige hond was een jaar daarvoor overleden en we waren er nog steeds niet aan toe om een nieuwe hond in ons hart te sluiten. Totdat we verhuisden naar een wijk, waar veel katten wonen. Onze bejaarde Boskatten waren niet meer van plan om het ‘fort’ te bewaken en zo kwamen er steeds vaker vreemde katten een bezoekje brengen. De brokjes vlogen er doorheen maar toen een buurt-kater besloot elke nacht even flink over onze huisraad te sproeien, waren we snel klaar voor een nieuwe hond. M’n allereerste hond ooit was een boxer en ik sprak mijn wens uit om op zoek te gaan naar een dog-achtige. Er zijn nogal wat stichtingen in Nederland, die zich inzetten om asiel-honden, of uit exotische oorden geredde beestjes aan de man te brengen. Zo kreeg ik, ongevraagd, een foto opgestuurd van een mormel (zeg ik liefkozend), scheel. Hij leek een mix tussen een Jack Russel en een Teckel, maar dan niet helemaal gelukt. Hij kwam uit Spanje, had daar op straat geleefd en was al drie maanden in de opvang, op zoek naar een ‘baasje’. Zijn natuurlijke schoonheid hielp niet mee, maar mijn gezin viel per direct in katzwijm.

Er volgde een flinke ballotage procedure (en dat moet natuurlijk ook) en Jumper mocht komen proef-logeren bij ons. We moesten beloven hem aan de lijn te houden en de tuin hermetisch af te sluiten. Al bij aankomst verbaasde de bevlogen dieren liefhebber, die ons en onze woning kwam inspecteren, zich over de vrolijke kwispelende staart die Jumper direct hoog in de lucht stak. It was meant to be! Al diezelfde middag liep hij los, naast het baasje door de bossen en toen hij die eerste week toch onder de gammele schutting doorglipte, stond hij even later te janken bij de voordeur. Jumper was thuis, scheel, lief, ontzettend aanhankelijk maar nog steeds en altijd in de overlevingsstand. Als de deurbel gaat, reageert hij alsof er een directe aanval op zijn huis wordt gedaan, om vervolgens het bezoek springend van blijdschap te ontvangen.

Een pure ziel met een enorm complex. Waarom vertel ik dit verhaal? Wellicht vind je het leuk om te lezen, maar de boodschap komt nog. Jumper moest enkele weken geleden naar onze zachte lieve dierenarts voor een gebitsreiniging. Dat doen ze onder narcose om het beestje alle spanning te besparen. Jumper moest zich tegen het middaguur melden en ik zou hem aan het einde van diezelfde middag kunnen ophalen. Hieronder zie je de “before” & “after” foto’s. Schrijnend helder wat deze uurtjes stress – ondanks de allerliefste zorgen – met hem gedaan hebben. Gelukkig begint hij nu, na 3 weken, weer wat bij te komen.

Spiegel

Hij is een spiegel, zonder poespas, zonder zich groter voor te doen dan hij is. Want dat doen dieren niet. Het vertelt ons mensen een waardevolle les. Stress is gif, het kost je energie, levenskracht en put je uit. Wij vinden daar vaak iets van en zetten door, doen alsof of verstoppen ons. Onderschat de impact van stress niet en gebruik onze Jumper als voorbeeld. Als je stress ervaart, zoek hulp, zoek ontspanning, neem rust. Het scheelt je levenskracht

Wat kunnen wij voor je doen?

Wij kunnen je leren hoe je met stress omgaat. We leren je wat je doet en waarom je dat doet maar laten je ook zien wat er gebeurt als je daarmee stopt.  Je ziet aan de foto’s van Jumper wat stress met je doet!

Neem contact op wij helpen je graag! www.mind-ware.nl